Önceki gün akşamüstü, her işleri bitirip (herişler=sebze ayıklama, salata, meyve yıkama, kaldırma, yemek pişirme) bir de ekmek yapayım dediğimde, aklımda bu olacak (bu olacak=ekşi mayalı ekmek) yoktu.
Peki nasıl oldu?
Şöyle:
Söke un, hazır ekmek unlarını karton kutudaki ikli paketler yanısıra, kiloluk kağıt torbalarda da satmaya başladı.
İşler arasında taze sütten lor yapmak da yer almış ve de lor oluşurken kalan çokca peynir altı suyu elde etmiştim.
Dedim ki, işte kiloluk pakete göre bol malzeme, hadi kolları sıva!
Peynir altı suyunun tümünü koyunca, kiloluk paketteki un az bile geldi ve iki bardak kadar tam buğday unu da ekledim. Yumuşak kıvamlı hamur hazır, kabarması bekleniyor.
Güzel de, hamur bir türlü kabarmadı.
Bekle dur bekle dur, yok olmuyor bir türlü! Baktım kendisi kabarmayacak, daha fazla debelenmedim, hamurun üstüne bir tatlı kaşığı kadar az maya serpiştirdim, kabı hafif ılıtılmış fırına koyup ağzını kapattım ve de yattım uyudum.
Neyse, sabah hamurda kabarma ve hareketlenme başlamıştı.
Sonra gittim geldim gözledim, bizim hamur biraz daha havalandı.
Derken, akşam artık ben bunu ekmek edeyim, vakti geldi dedim. Üzerine iki bardak beyaz un ekleyip, tekrar yoğurdum ve yeniden kabarması için biraz daha bekledim.
Bir kısmına istek üzerine ceviz kattım. Hamurundan yumurta iriliğinde parçalar koparıp, el ayası büyüklüğünde açtım. Ortasına ince çekilmiş ceviz yayıp, rulo şeklinde sardım. Sonra kimini kendi etrafında kıvırıp yuvarladım, kimini simit gibi birleştirdim.
Bakınız, sonuçta böyle oldu fırından çıkınca.
Bu dilim, yuvarlak olanından, kesilince cevizler mermer damarı gibi oldu!
Bu ekmeği, hafif bir peynir veya lorla yemeli ki, ceviz tadı iyice belli olsun.
Bir kısmına yuvarlak sandviç yapıp, ortasına çikolata parçası koyup, avucumda yuvarladım. Onlar pişince, daha doğrusu ılıklaşıp kesilince, şöyle oldular.
Sabah, iki tanesi oğlumun sandviç paketine girdi, okulda arkadaşlarıyla paylaşacak.
Son parça hamur için zeytin lezzetini uygun gördüm. arkadaşımın verdiği Aydın'dan gelme iri siyah zeytin tam bu ekmeğe yakışacak dedim.
Bu defa, hamuru ikiye bölüp yaklaşık yirmibeş santim çapında açtım. Çekirdekleri çıkarılmış zeytinleri yayıp, rulo şeklinde sardım ve ekmek kabına yerleştirdim.
Yarım saat kadar, ılık fırının içinde ağzı kapalı olarak kabardılar.
Sonra da bir güzel piştiler.
Ilınmasını zor sabır bekleyip bir dilim kestim. Hımmm, pek nefis, pek!
.
2 yorum:
bu blog benim ölümüme sebep olacak!
Olmaz bişi!
Bak sapasağlam ayaktayız, bize bişi oluyor mu?
Hayır!
:))
Yorum Gönder