Değil, oysa!
Yapıyorum yapmasına da, ilginç bir çeşit yapmadım diyeyim.
Gerçi, sömestre rastlayan son iki haftada bir kez hamur yoğurdum.
O sefer de, şu aşağıdaki yazıdaki zeytinli ekmeği sandviç şeklinde yaptım, yine.
Evet, haklısınız bir çeşit tembellik hali.
Bu son yaptığım sandviç ekmeği.
Ruşeymli undan yaptım. İçinde iki yemek kaşığı maya, yarım tatlı kaşığı tuz, bir yemek kaşığı keçiboynuzu pekmezi ve su var.
Hamuru dört parçaya bölüp, on-oniki santim çapında dört fırın kabına yerleştirdim. Tabii ki, kapları önceden zeytinyağıyla yağladım.
Sonra da 180 derecede kırk dakika kadar pişirdim.
Bugün bir tanesini ikiye kesip, içlerini aldım ve her bir parçaya ayrı çeşit peynir koyup, sarıp sarmaladım ve oğlumun çantasına yerleştirdim.
Afiyet olsun.
.
4 yorum:
ekmekçim artık buradayım sonunda makinam oldu :))) Dün deneme bile yaptım sabah gözlerimi açtığımda mis gibi ekmek kokuyordu evde. Resim çekmedim ilk olduğundan:) Bundan sonrakileri çekeceğim ama.
Ebrucuğum,
Çok sevindim, yaşasın!
Ekmek makinesini güle güle kullanın, mis kokulu ekmekleriniz afiyet olsun. :))
İda bayıldı çığlık çığlığa geldi yanımıza anne ekmeğimiz olmuş ne güzel kokuyor diye:)) Bundan sonra sık sık yaparım.
Teşekkür ederim.
Dün, uzun süreden sonra, bu defa beyaz unla yaptım ekmeği. Özlemiş çocuklar, çok sevdiler.
:))
Yorum Gönder